Kantlijn

“Wist jij dat, dat álle mensen kunnen schrijven?” Je fluisterde de vraag in mijn oor. Ik had geen zin om ook dat nog aan je uit te leggen. Hoe vanuit de kantlijn*, op het rafelrandje van het hart, breekbaarheid altijd de juiste woorden vindt. Voor thuislozen geldt niets anders. Zij hebben de sterrenhemel als dak boven hun hoofd. Wat wil je dan?

Wat wil je anders, soldaat? Hier zeven versies van ‘I can’t make you love me’. Voor alle rare jaren dat ik je ken. Ik denk dat er nu zeven vreemde zullen komen. Of zeven vreemden. Misschien houden we die vreemden ook urenlang tegen ons aangedrukt. Huid op huid. En zullen de woorden opnieuw stokken in onze keel, omdat ook deze vreemden het bloed niet laten stromen waar het kruipen wil. 

Ons bloed kroop in de honingmaan die dakloos steeds voller wordt. Het kroop in mijn ooghoeken en rolt over mijn wang. Zoals we vroeger bijna broer en zus waren als we samen sliepen, zo zijn we nu innig vervlochten zeker zeven vreemden voor elkaar.

* Kantlijn is een schrijfgroep van dak- en thuislozen in Amsterdam