Een paar wensen en Pageturner in Pakhuis Wilhelmina

Het is stil. Niet omdat er niets is om over te schrijven. Maar als ik boos ben, GRAM! blijf ik soms beter stil. Dat is verstandiger, zegt men mij. LAUW! Ik luister en probeer me enkel boos te maken waar dat zinvol is. Toch even een overzicht van wat ik sommige collega’s op dit moment toewens:

De lentezon, moed zonder over. Lappenpoppen om als het nodig is rond oren mee te slaan. Een kat op elke schoot, een kop thee in elk bevend hand en als dat niet lukt: een hese stem, gehoorapparaat en een heldere spiegel aan de muur. Een blik in het hart. GLAMEOKI! Een hand in eigen boezem. Oor voor elkaar en veel billenkoek voor zij nog steeds staan te schreeuwen (prop in de mond). Gooi bezems weg, breek eerst je scherpe ellebogen en daarna een lans voor wat echt belangrijk is.

Maar goed. Hier is het nog even stil tot de storm is gaan liggen. NO NINJA AM I! Ondertussen treed ik op. Want overmorgen (donderdag 17 maart) krijg ik drie keer vijf minuten om eigen werk in Pakhuis Wilhelmina voor te dragen, op een wervelende avond die Pageturner #24 heet. Voor en na mijn ‘voordracht’ is er veel goede muziek. Zoals GARÇON TAUPE en andere acts die ik door dit bericht draaide. Dus echt stil is het niet. Ik denk dat ik vooraf twee glazen wijn drink – een oude gewoonte - en daarna ga ik dansen. Want wat heb ik dat gedachteloze zijn even keihard nodig.

Achteraf een dj-set. En tussendoor nog dichters.