zondag 25 september 2011

In het oog van de storm

“Huh, schrijf jij dan nog? Ik dacht dat je sinds juli niets meer op Huiverinkt zette.” Ik merk de laatste weken dat ik met mijn onheilspellende bericht van het begin (of einde) van deze zomer wat lezers heb weggejaagd. Wie overblijft is de jonge garde, die een blog moet bijhouden voor een vak dat ik geef. Het leek me wel zo fair om dan ook maar mijn blogurl met hen te delen. Daarnaast zijn er de nieuwsgierige oudjes en zij die niet geloofden dat ik niet langer zou schrijven. Gelijk hebben ze. Ook al stond de wereld even stil, ik begrijp maar al te goed dat hij ondertussen doorjaagt. Dit plekje is een broodnodig punt om af en toe tot rust te komen. Voor mij. En in mijn wildste dromen hoop ik ook voor de lezer.

Veel wil ik vandaag niet zeggen. Ik kom tijd tekort en slaap te weinig. Maar heb net toch het gesprek met Roel Verniers beluisterd dat op de radio werd heruitgezonden naar aanleiding van zijn dood. Ik ontdekte een paar maanden geleden de prachtig columns die hij schreef over kanker en hoe hij met de ziekte en zijn nakende dood omging. Mensen drukken me wel drie keer per dag op het hart dat ik niet te veel in de droevige dingen mag duiken. Maar voor mij werkt het helend. In het windstille oog van de storm vind ik begrip. En kan ik hopen dat ik dit begrip weer in troost voor anderen kan veranderen.

Graag zou ik wat meer onder vrienden zijn. Ik vrees soms dat mijn virtuele alomtegenwoordigheid op sociale media de indruk schept dat ik geen gaatje meer heb voor een moment met zijn tweeën. Het tegendeel is waar. Daarom ook kijk ik zo hard uit naar het feest voor mijn dertigste verjaardag, want daar zal ik vijftig keer met zijn tweeën proberen te zijn. Veel mensen ken ik van in het oog van één of andere storm. Of van een memorabel onweer dat de wereld even anders kleurde, of een briesje dat langs onze wangen streek. Eerlijk gezegd zal het me die dag ook niet kunnen schelen of er deeltjes zijn die sneller reizen dan het licht.

Dat het leven snel gaat. Dat wou ik even zeggen. Sta daar gerust af en toe bij stil.

3 opmerkingen:

Anoniem zei

"Daarnaast zijn er de nieuwsgierige oudjes en zij die niet geloofden dat ik niet langer zou schrijven."

In het oog van de storm is het rustig, als ik juist ben.
Men spreekt dan van stilte voor de storm, geloof ik.

Ondertussen kom ik op 'Huiverinkt' al enkele jaren, vermoed ik.

Nu en dan dacht ik eraan, zoals met:
'En wat gebeurde er met Wim?'...
In die trant.

Ik liet telkens een teken achter.
Maar te minuscuul wellicht voor een antwoord-je.

Ik ben een jongetje van 70
en plots voel ik me 'een nieuwsgierig oudje'.

Sta me toe hier iets te schrijven. In tempore non suspecto. Hier waar er nog niemand iets schreef vooraleer de media-storm huiverend losbarstte en plots inkt te veel had ... (40 reacties, nooit gezien vroeger).



PS.
Iedere zondagochtend luister ik al jaren naar Friedl (en ook voordien). Zelfs de tweede keer kon Roel Verniers me nog ontroeren.

Anoniem zei

.
Sorry, naam vergeten,
vergeetachtig, ach ... ces vieux...

Uvi


PS.
Hoop dat het goed met je gaat.
Ook als het stormt.

Marie zei

Dag Uvi,

Bedankt voor je reactie. Hier waait inderdaad maar een klein briesje, wat hoger op de berg trekt de wind aan je mouwen. Ik heb het met opzet gedaan, moet ik bekennen. Omdat mijn leven vreselijk stormachtig is. Een storm die de komende jaren niet zal gaan liggen. Om de aandacht te verplaatsen, creëer je best zelf een andere storm.

x Marie

Populaire berichten