woensdag 29 juni 2011
Literanita
Weer heel erg last-minute: Morgen is het voor de negende keer "Literanita" in de Nieuwe Anita in Amsterdam, een fijn café in West. Naast mijzelf "lezen Ronald Snijders, P.F. Thomése, Rob Waumans en Maartje Wortel humorvol voor. Verwacht geen stand-up comedy maar we zwerven ergens tussen besmuikte glimlach, absurdistische onthutsing en droge ironie. Er mag gelachen worden, maar verbijstering is ook goed." Spanned en ietwat stresserend. Desalniettemin alsnog welkom.
En zei ik al dat ik op 23 juli op de Gentse Feesten optreed met de heren Harold K en Leendert? En beloofde ik al eerder wat vaker te gaan schrijven? Wel, ik beloof het weer, licht monkelend en met neergeslagen blik uiteraard.
woensdag 8 juni 2011
De cactus
Onhandig til ik de lamp van tafel. Ze botst tegen de lange, veelarmige cactus. Lief trekt ogen open. Hij kijkt verschrikt naar het witte bloed dat theatraal droevig uit één oksel sijpelt en draait zich stekelig naar mij om. Ik weet niet wat gedaan. Kaarsvet op de groene huid druppelen? Kusjes geven? Aan de plant of de man?
Ook geen idee met wie ik me het meest verwant voel. De man tegenover me: een jongen met een voorliefde voor vetverzamelingen uit stripverhalen. Of met het tweedelige prikkoppel dat eerst in zijn kamer en nu in onze kribbe staat. De cactus die vandaag ongedeerd bleef, kreeg bij de verhuis een behoorlijke stomp in zijn middenrif. Sindsdien wordt hij met touwtjes gespalkt. Maar ook veel gevoel voor dramatiek, die planten. Want bovenop de scheve romp groeit een felgroen uitstulpsel dat er best funky uitziet voor zo’n trage plant.
Op het internet lees ik dat je de gewonde arm ook af kan breken. Krak. Eventjes laten drogen en klaar: gewoon weer opnieuw planten en de geamputeerde cactus krijgt een kind in ruil voor de verloren arm. Ik haal diep adem. Nog steeds geen idee hoe het met die verwantschap zit. Ik ben erg prikkelbaar. Maar verder? Niet doorvragen. Geef me liever een kusje op mijn groene huid.
Ook geen idee met wie ik me het meest verwant voel. De man tegenover me: een jongen met een voorliefde voor vetverzamelingen uit stripverhalen. Of met het tweedelige prikkoppel dat eerst in zijn kamer en nu in onze kribbe staat. De cactus die vandaag ongedeerd bleef, kreeg bij de verhuis een behoorlijke stomp in zijn middenrif. Sindsdien wordt hij met touwtjes gespalkt. Maar ook veel gevoel voor dramatiek, die planten. Want bovenop de scheve romp groeit een felgroen uitstulpsel dat er best funky uitziet voor zo’n trage plant.
Op het internet lees ik dat je de gewonde arm ook af kan breken. Krak. Eventjes laten drogen en klaar: gewoon weer opnieuw planten en de geamputeerde cactus krijgt een kind in ruil voor de verloren arm. Ik haal diep adem. Nog steeds geen idee hoe het met die verwantschap zit. Ik ben erg prikkelbaar. Maar verder? Niet doorvragen. Geef me liever een kusje op mijn groene huid.
vrijdag 3 juni 2011
Optreden in Gent: Zaradi Tebe
Ik stap zo meteen in een auto richting Gent en hang dit weekend rond op Zaradi Tebe. Om er zondagmiddag om half drie ook even op te treden. Welkom! En ik sta open voor verzoeknummers.
Abonneren op:
Posts (Atom)
Populaire berichten
-
Woord vooraf: Deze brief kreeg de meeste reacties ooit op Huiverinkt, maar nooit een antwoord van de geadresseerde. Uiteraard werd ik op Gee...
-
Bepakt met een tas vol poëzie verliet ik gisteren de pendelbus die me naar het festivalterrein van het uitverkochte Beyond-festival in...
-
Lieve papa, Je weet dat het voor mij niet moeilijk is om woorden te vinden. Wel om ze te schrappen. Wat vertel ik nu? Voor een...
-
Op mijn bureaublad staan twee gedichtenmappen: 'Klaar ofzo' en 'In progress'. Spijtig genoeg is de laatste map veel groter d...