A different perspective: het Nederlandse regeerakkoord

Gezondheid

1. Papieren verantwoording (het recht om elke dag te douchen en dagelijks desgewenst enige tijd in de buitenlucht door te brengen) wordt anders vormgegeven en expliciet aanspreekbaar. Klachten zorgen voor permanente feedback over de kwaliteit van de persoonlijke bejegening.

2. Vergrijzing komt bij zeer ernstige klachten onmiddellijk in actie (ook via onaangekondigde bezoeken waarbij bijvoorbeeld mystery guests ingezet kunnen worden): hij of zij weet wat er speelt en houdt alles scherp in de gaten.

Onderwijs

1. Nederland heeft de ambitie om te behoren tot bestuurlijke drukte en overbodige stapeling van efficiencykortingen. Dit vraagt om versterking van de prioriteiten met een grote taalachterstand, waarbij de toegevoegde waarde zwaarder meeweegt.

2. Gouden koppen zijn mede verantwoordelijk (ook financieel) voor de taalontwikkeling van hun kinderen. Of de knappe handen met een beperking op de universiteit vinden presteren in weekeinden geen vies woord.

Buitenland

1. Andere bestuurlijke disciplines verzoeken om een bijdrage te leveren aan internationale soberheid van de NAVO. Deze missies worden in het perspectief van de band met de staat Israël en de piraten in de regio overwogen.

2. Het primaire proces van de krijgsmacht is aan vervanging toe. De F-16 komt in nauw overleg geoormerkt.

Say what? Toegegeven, ik heb het Nederlandse regeerakkoord (of godzijdank vooralsnog het concept van het akkoord) een beetje door elkaar geschud. Maar of uw mond minder openvalt bij het origineel? Dat durf ik te betwijfelen. Gelukkig heb ik me niet enkel veel zorgen gemaakt, maar ook goed gelachen met zinnen als deze:
"Van ieder die naar Nederland komt om zich hier te vestigen, mag worden verwacht dat hij of zij zich houdt aan de regels die hier gelden en actief deelneemt aan de samenleving door beheersing van de Nederlandse taal, het volgen van onderwijs en werk."

Ik mijn best zullen doen en werk volgen, ook u?

Eén maand Amsterdam: een balans

Vandaag heeft ze flink van zich afgebeten. Maar dat is de uitzondering die de regel bevestigt van een drukke en aaibare maand. ‘Gesellig’ is, hoe cliché ook, het woord dat de dertig eerste dagen het best omschrijft. En hoewel de Amsterdammers veel klanken hard en stemloos maken, hoort ze wel vaker gespin uit kelen opborrelen.

Zelfs het echte poezebeest vindt het allemaal best zo (Alarm: een noordelijke aanval op de woordenschat – Belg behoed u voor het kwaad!) Eerst hoog vanop de keukenkast maar nu steeds minder - tussendoor een klein protest in ammoniak verhuld - en één keer is ze uit het raam gevallen. Maar toen iedereen vreesde dat ze ontsnapt was, om vliegensvlug naar België terug te benen, bleek ze integendeel een nest van wintertruien te hebben gemaakt in de hoge ingebouwde kast.

De muren zijn hier dunner en hoewel de dozen stilaan uitgepakt zijn, is er nog geen eigen internetverbinding. De bergen administratie vullen de gaatjes om te schrijven op. Tot rust komen heeft tot nu toe nog een ietwat kunstmatig karakter, maar de goesting waarmee ze ’s morgens naar haar werk fietst, op een Nederbelg-fiets met trommel- én terugtraprem, maakt erg veel goed.

Wel mist ze haar vrienden die ze al jaren kent. De puzzels waarvan ontbrekende stukjes met een paar lieve woorden terug te zetten zijn. Nu liggen de puzzelstukjes in de grote stad verspreid. Met haar deelt ze een geboortedatum, met hem de voorliefde voor Prince. De ene collega kent haar nicht die al eeuwen in Engeland woont, een ander weet wat het is om te verhuizen en alles achter te laten.

Kortom: ze geniet. Maar wanneer ze weer helemaal als een ik kan schrijven, is nog even af te wachten.