Gedicht 246 van de Dagelijkse Gedichten (de Syrische baby)

246

  

Drie maanden oud ben je en zo klein en licht als een pasgeborene,

niet eens zoveel groter dan het wezen dat tussen groeispurten

door tegen mijn ribben stampt. Je grote ogen gaan voorbij

aan elke grens of leeftijd, wijze kijkers die in hun vragende onbevangenheid

het vuur spiegelen dat in me woedt, de zachtheid waarmee ik je wil beschermen,

de onmacht waarmee ik je vasthoud, wetende dat je vanavond

– gelukkig met een dekentje meer –  teruggaat de schandvlek van Europa,
het tentenkamp waar moeders met pampers slapen en kinderen in de oprukkende kou

de laatste resten veiligheid aan de prikkeldraad hangen.

Er wordt me verteld: twee keer ging je in je geboorteland Syrië

onder het mes en het mes op de keel van je ouders lieten hen vluchten,

je bent drie maanden oud, maar trok al over Turkse bergflanken,

wiegde van slaap tot waken, van grens tot grens, in de schelp

van je vaders gebruinde handen, op de rug van je moeder, nam een boot

over het water dat bedrieglijk rustig leek en overleefde dit alles.

Maar nu komen de dalende temperaturen, ik zegen je in alle talen tegelijk,

op dit ene, net als jij piepkleine moment waarop ik je met mijn handen verwarm,

-->

je dicht tegen mijn van leven zwangere lijf aandruk.

We trouwden op Lesbos en doneren ons huwelijkscadeau aan Home for a Day, de stichting die elke avond een dampende maaltijd en warme winterkleren schenkt aan vluchtelingen die in het vreselijke kamp Moria op Lesbos verblijven. Bijdragen kan nog tot zondag 5 november, de dag waarop Frank en ik onze huwelijkstrip naar Chios afsluiten.