Dagelijkse Gedicht 337: 29 januari, de geboorte van Ade

Ade, liefje, wat heb ik gedroomd van hoe je in water en een draaikolk van liefde,

uit mijn vagina glijdt, hoe ik betoverd in je ogen kijk, jij in de mijne en hoe jij

vervolgens op mijn buik gelegd wordt, mijn geur herkent en nadat je even huilt

kruipend op zoek gaat naar mijn tepel – ik droomde wat de natuur bedoeld heeft.

Ik heb ons ook verbeeld als twee spinnende poezen, jij een welp die op de savanne

uit mijn dierlijk moederlijf glipt en tussen mijn warme poten zacht schoongelikt wordt.

Het meest tastbare dat uit dit visioen geboren werd, is je mooie geboortekaart

en vooral je naam, lieve koninklijke Ade, kroon op onze liefde.

Je koos echter voor de keizerlijke intrede, nadat je hartslag samen met je hoofd

alle kanten op ging en je de synthetische weeënopwekkers maar niks vond.

Ik doorstond voor jou het gesnauw van de anesthesist, overwon mijn angst

voor verdoving en liet mijn buik dwars opensnijden om jou te kunnen ontmoeten.

Je weegt bij geboorte drieduizendzeshonderd gram, je meet wel twee centimeter meer

dan ze in het ziekenhuis denken: geen vijftig maar tweeënvijftig centimeter,

je scoort één negen en twee tienen op je eerste testen, je wordt bij me weggehaald

terwijl ze me dichtnaaien, ik zie nog net hoe je niet huilt als je rustig in je vaders armen ligt.

Het rillen van mijn verdoofde, vermoeide lijf houdt op als jij aan mijn tepels wordt gelegd

en ik eindelijk het lied van de oude geliefden uit mijn geboorteland voor je zing.

Ik heb een filmpje nodig om dit moment weer terug te halen, maar nu weet ik het weer,

vanuit het wolkige bewustzijn weet ik dat het klopt en dat jij, mijn zoon, beresterk bent.

Ook weet ik dat ik van je hou, dat je wonderlijk mooi bent en dat het vanaf nu

mijn voornaamste taak is: je te zogen en van je te houden, steeds meer,

met een onvoorwaardelijkheid die zich mag wortelen in jouw hart en het mijne,

want die kloppen, lieve zoon, dat klopt.

Al snel komen je zussen langs die soms half en vaker heel zullen voelen,

je trotse extra tante Liesbeth, je volle tante, bomma en extra oma.
Ik voel mijn benen niet en blijf maar rillen, enkel jij, mijn liefje, kan mij

huid op huid tot bedaren brengen, als je dichtbij me ligt, worden we rustig.

-->