 |
| Bron: Full Moon rising over the Aegean Sea |
Beste burger,
Ik heb gezien hoe
u, met uw allerbeste bedoelingen, met koude kleuters pronkt. Ze zwerven levenloos in golven op uw klaagmuren. Ze kennen geen grenzen, geen namen, geen hoofdletters.
U zegt te huilen. U vraagt hoe het zou voelen mochten het de uwe zijn, die
wondere wezens met natte vodden als vinnen om hun lippen. U schrikt ervan, zegt
u. Die lijfjes, hun moederdieren stijf en bleek op de bodem van de zee.
Ja, ik heb het
gevoeld vannacht. Hoe u krampachtig probeert beelden als mededogen aan te laten
spoelen. Maar uw taal loopt spaak, u stevent weer op vergetelheid af. Net zoals
u eerder dit jaar uw pennen kruiste en riep dat niemand u de mond zou snoeren.
U schikt lijken als sterren in een vlag die ooit wat moois beloofde. Misschien zoekt
u dit keer een koerswijziging, verplaatst u morgen uw geld naar een andere bank, die niet in wapens investeert.
Daar drijft Leila. Ze praatte graag.
Ik ben de maan.
Ik maak geen onderscheid. Steeds opnieuw word ik genadeloos vol en poëtisch.
Steeds weer lach ik om u, u die niet weet waar te knielen of kruipen, met uw
trotse onvermogen.
Tot de volgende
keer. Spaar in tussentijd uw schoenen. Het is een heel eind lopen naar de
volgende havenstad.
Wees gegroet,
de Volle Maan
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten