A...M

Het knijpt me de keel dicht en opent de aderen. Omdat het geen naam heeft en ik het hier niet mag noemen. Een strateeg was ik nooit. Nee, ik ben niet zwanger, te dik of te mager. Ik ben bang om iets anders. Het ontsluit wat dood kan bloeden of verder kan groeien. Misschien moet ik wel heel hard sleuren aan de gietijzeren deur en heb ik niet genoeg kracht in mijn armen – niet eens een rijbewijs. Het is er smaller maar ook hoger. Het ruikt er naar water en inkt (in mijn dromen?). De mensen praten er harder en vinden mij lief. Schrijf ik dan ook stiller?